Vipassana

Ik heb lang nagedacht over hoe ik dit kan vertellen op de best mogelijke manier. Hoe ik iedereen kan overtuigen dit te gaan doen. Overtuigen kan alleen in theorie. Maar uiteindelijk is dit een proces dat iedereen zelf zal moeten ondergaan, op zijn eigen tijd, om daadwerkelijk te begrijpen. Om het leven te begrijpen. Toch maak ik een aanzet, alleen omdat het mijn kijk op het leven voorgoed heeft veranderd en ik iedereen het zelfde geluk gun:

Ik had geen idee wat ik precies kon verwachten van Vipassana meditatie. Tien dagen in stilte, zo'n 11 uur per dag mediteren. Het enige wat ik wist was dat iedereen die ik er over had gesproken, mensen die het zelf ondervonden hadden, er met een brede glimlach vandaan kwamen en dat hun leven compleet veranderd was.

Laat het allemaal gebeuren, dacht ik. Open stapte ik er in, zonder verwachtingen. En dat bleek heel belangrijk.

Ik had alleen een globaal plan van wat ik na deze tien daagse cursus wilde doen, maar ook dat liet ik in afwachting van mijn ervaring. 

Een jongen die ik ontmoet had in Brisbane, Australië, vertelde mij een half jaar geleden over zijn Vipassana ervaring en dat bleef me bij. Ik stond op dat moment op het punt om naar Indonesië te gaan en heb een aantal pogingen gedaan voor cursussen aldaar, maar het paste niet binnen de tijd; de cursussen waren vol of begonnen net voordat ik terug zou komen naar Australië. Ging dus niet door.

Daarna verdween het op de achtergrond tot in december, toen het me weer te binnen schoot en ik mijn vertrek naar Nieuw Zeeland begon te naderen.

Ik vond een cursus ten noorden van Auckland, met lange wachtlijst, maar na een paar mailtjes heen en weer werd ik geaccepteerd mits ik in mijn tent verbleef.

Toen wist ik nog niet dat het zo veel te weeg zou brengen.

Het doel van Vipassana meditatie, vanuit het Buddhisme, is om vrij te zijn van ellende, gelukkig te zijn, in harmonie te leven en vol empathie en liefde jegens de medemens. Vrij van verlangens en vrij van alle afkeer.

Onze geest is sterk geconditioneerd door alle ervaringen, belevingen en waarnemingen die wij gedurende ons leven opdoen.

Al deze gedachtespinsels, die ons in het dagelijks leven in beslag nemen, beroven ons van onze vrijheid. Zonder dat we er erg in hebben. 

Diep van binnen zijn we allemaal het zelfde: zuiver, goedhartig, liefdevol en empathisch. Dit is de basis van de mens en we bestaan allemaal uit subatomische (quantum) deeltjes: golfjes. Alles om ons heen (overigens) ook.

Gedurende ons leven wordt deze zuivere kern waar we uit bestaan, vertroebeld door al onze belevenissen waar we zo veel waarde aan hechten. Waar we ons aan vast klampen of waar we juist zo'n afkeer tegen hebben: constant is de geest vol van gedachten van zorgen, verdriet, pijn, angsten, onzekerheden, ik wil dit niet, hij is stom, ik walg van dit of ik erger me aan dat, was ik maar daar of ik stress me een eind weg.

De verlangende kant heeft alles te maken met dingen willen die er (op dat moment) niet zijn, je ergens of aan iemand vastklampen in gedachten, willen dat de dingen zo gaan, verwachtingen, etc.

Al met al, als je er bij stil staat, leven we alleen maar in de toekomst of in het verleden. We hebben altijd wel wat te klagen en de momenten dat we echt genieten en in het moment zijn zijn maar zelden, want je geest heeft geen rust. Gedachten zijn er nu eenmaal altijd.

Als we al deze ervaringen, waar we dit of dat van vinden of denken, alleen maar zouden observeren, of ze nou positief of negatief zijn; objectief observeren, dan zouden we verlost zijn van al deze irritaties en vastklampen aan. Wat overblijft: liefde, empathie, harmonie en puur geluk. De pure kern, waar we uit bestaan.

Het klinkt bijna heilig he?

Geloof het of niet, maar dat is hoe ik me na deze tien dagen Vipassana voel.

Stukje bij beetje zal dit alleen maar toenemen. Wel moet ik daarvoor doorgaan met mediteren, maar nu ik dit ervaren heb is dat geen opgave.

Je wordt super helder van geest, weet daardoor duidelijk wat je wilt, geen twijfel, geen zorgen, geen irritaties: kortom, het hele lijstje. En dat heeft niet te maken met dat ik op reis ben en dus sowieso al weinig van dat alles heb. Want ook tijdens reizen heb je het zwaar, en gaat het leven 'gewoon' door.

Hoe kan dit nu? Wat gebeurt er precies?

Ik kan in detail de techniek beschrijven en de dagen op de cursus, maar daar hebben jullie niks aan. Kort gezegd komt het neer op:

je kijkt naar binnen. Je neemt alles waar wat er binnenin en op je lichaam gebeurt. En omdat je dagen lang alleen maar ademhaling observeert op bepaalde delen van het lichaam, wordt je geest steeds scherper en scherper. Totdat er zo veel sensaties te voelen zijn dat je je hele lichaam voelt vibreren, druk, pulseren, stromen, kloppen etc. Overal!

Alles neem je objectief waar. Alle bewegingen en processen ontstaan, en vergaan, ontstaan en vergaan. Daar wordt je geest bewust van en tegelijkertijd integreer je dit als vanzelfsprekend met de wereld om je heen. 

Je wordt je bewust van je handelen in het dagelijks leven, in je eigen geschiedenis en je begrijpt langzaam maar zeker hoe de wereld in elkaar zit, wat we doen op aarde en hoe we niet geluk moeten zoeken, maar hoe we het kunnen ervaren. Altijd.

Ik weet dat, met name dit laatste deel lastig te bevatten is. Dat is omdat het alleen te ervaren is door het te doen, en niet theoretisch te beschrijven is. Het is een gegeven dat al dit gebeurt en je dit ervaart als je het zelf doormaakt.

Je ziet de dingen zoals ze zijn, er zit geen laagje meer overheen.

Zodra je al deze sensaties van top tot teen over je lichaam ervaart en blijft observeren van top tot teen en van teen tot top, opnieuw en opnieuw, focus je op een gewaarwording die opvalt. Eentje die er uit springt. 

Je blijft deze objectief observeren, of het nou een aangename of onaangename sensatie is. En dan opeens in hij verdwenen! Ze lossen een voor een op.

En er zijn er miljoenen, dus het is niet dat je na 10 dagen heilig bent en van alles verlost bent, maar je voelt je lichter. Tonnen lichter. En je voelt je gelukkig! En als je het onderhoudt, neemt dit alleen maar toe, want doordat je alles nu anders observeert, maak je geen nieuwe verlangende gewaarwordingen en afkerende gewaarwordingen meer aan. De nog aanwezigen worden alleen maar minder en minder...

Dit is geen geloof. Het is een feit. Maar een feit dat ervaren dient te worden.

Ik associeerde spiritueel altijd met zweverig. Maar zodra je dit ervaart, de wereld leert kennen door naar binnen te kijken en door puur en alleen te observeren, weet ik nu dat het alles behalve wazig en zweverig is. Dit is de enige waarheid: je eigen waarheid. Daar kan geen wetenschap of theorie tegenop. En die leer je alleen kennen door van binnenuit naar de wereld te kijken. Niet door de buitenwereld naar binnen te halen, wat we 'normaalgesproken' altijd doen.

Alle problemen en moeilijkheden in het leven hebben we zelf in de hand. Waarom heb ik dat toch nooit gezien?

Ik wil jullie niet gaan overtuigen de Vipassana meditatie te volgen. Het belang is er, maar je moet het zelf doen. Zelf ervaren en zelf de motivatie vinden.

Ik kan alleen met jullie delen dat het absoluut de moeite van 10 dagen waard is. En dat is zacht uitgedrukt.

Het komt op een moment dat je beseft dat het toch ook anders moet kunnen in het leven. Dat we niet alleen maar leven om te werken en een gezin te stichten, en dan dood gaan. Zo oppervlakkig is het leven niet. En ik ben er nu pas achter gekomen dat ik me altijd heb laten leiden door mijn emoties en irritaties en verlangens. Dat is totaal onnodig.

Ergens gedurende onze geschiedenis, zijn we deze innerlijke wijsheid verloren. We zijn hem simpelweg vergeten. We moeten deze wijsheid weer terugvinden. Vroeg of laat zal iedereen dit ontdekken. Dan kan de wereld alleen maar een mooie plek zijn. 

Het brengt mij nu al zó veel. Na 10 dagen. 

Ja het kost 10 dagen van je leven, maar je krijgt er het universum voor terug. 

Ik wil het alleen maar delen en verspreiden. 

Dat doe ik al met geluk. 

Wie doet er mee?

Ohja en ik kom terug naar Nederland: mijn zoektocht is voorbij. Tot snel. Liefs