verandering van koers

Na een aantal weken Mullumbimby, hier en daar wat klusjes voor geld op het terrein van de ouders van Greg, veel relaxen, korte tripjes vanuit hier, een feestje daar, en het gevoel 'thuis' te zijn en daarmee stil te staan, begint de onrust weer terug te komen, de avonturier in mij begint onrustig te worden. Dus:

Na een anderhalve dag Sydney, waar ik met Greg (die een sollicitatiegesprek had met een bedrijf aldaar) heen vloog, zag ik op Facebook het volgende verzoek van Kat (Kat & Seiorse, mijn vrienden van earth frequency festival waar ik een week bij op de boot ben verbleven):

A friend looking for a crew member Brisbane - New Caledonia in the next 10 days...

Ik dacht, ach, ik reageer. Kijken wat er gebeurt. 
Dit heeft geresulteerd in een aantal telefoongesprekken en een bevestiging dat ik vanavond naar Brisbane reis, om morgen per (10 meter lange) zeilboot te vertrekken naar Nieuw Caledonië. De reis zal zo'n 6 dagen duren. 
Zes dagen zee. Met een onbekend iemand. Leren zeilen. Zeeziek zijn. Wacht houden. Hoge golven. Walvissen. Angst. Plezier. Verveling. Confrontatie. Dolfijnen. Wind. Tropisch paradijs...
Lijkt mij vrij avontuurlijk.
Doel is om eenmaal daar, een week, misschien twee weken te blijven en dan een lift terug te vinden, worst case scenario een vlucht terug te nemen, om (ruim) op tijd terug te zijn in deze regio voor mijn vertrek naar Nederland.
Greg past op mijn spulletjes en mijn auto. 

Daar gaan we weer. Het grote onbekende tegemoet. Dit keer als piraat. Zeeverkenner. 
Waar ga ik aan beginnen?

ERROR: here is a funny story. It never happened. De beste man had het weer verkeerd ingeschat; het is te gevaarlijk en riskant. Nu vertrekt hij pas over een aantal weken, dus gaat het feest voor mij niet door...