20 cent

Zo. Na mijn laatste verslag ben ik al liftende zuidwaarts naar Coffs Harbour gegaan. In 5 liften kwam ik aan, waarvan de eerste twee samen met een Oostenrijker die toevallig ook op mijn liftplek kwam te staan. Met z'n tweeën duurt het toch een stuk langer voordat je een lift hebt, dus na onze tweede lift besloot ik alleen verder te gaan (en jawel, na 5 minuten had ik een lift. Voordat ik instapte vond ik een muntje van 20 cent op de grond langs de snelweg en ik besloot dat dit mijn geluksmuntje zou worden.

Mijn laatste lift die me naar Coffs Harbour bracht, was Shaun. Shaun waar behoorlijk open over z'n privé leven, laat ik het daar maar een bij houden, en we maakten grove grappen en lachten hard gedurende de rit. Hij belde een aantal vrienden om te kijken of ik daar die nacht kon slapen, zonder succes, maar super lief. Uiteindelijk zette hij me af in de haven, waar ik een bootlift hoopte te vinden. Hij zei:"Ik wil je wat geven, en je mag pas kijken als ik weg ben." Toen hij de hoek om was keek ik in mijn hand en vond daar $200. Verbijsterd. Later kreeg ik een portie fish & chips van een random persoon die voorbij liep, en bood een oude visser waar ik mee aan de praat raakte me een kamer met eigen badkamer bij hem thuis aan. Dat muntje van 20 cent moet ik goed bewaren.

Een bootlift vinden bleek niet zo eenvoudig en ik vond het geen prettige plek, dus de volgende dag besloot ik verder te liften. Bellingen leek een leuk stadje, en het eerste busje dat stopte was een Duitser genaamd Björn, die ook op weg was naar Bellingen.

Hij was een maand op vakantie in Australië, reed wat rond in het busje van een goede vriend uit Byron Bay en kampeerde in het busje. Hij stelde wat gezelschap tijdens z'n trip zeer op prijs, ik ook, dus de volgende 4 dagen hebben we samen gereisd. Uitklapbaar dak creëerde een extra bed, we maakten vuurtjes, kookten, wandelde door de prachtige omgeving, landinwaarts, door regenwouden, (bloedzuigers zijn minder leuk, maar aangezien ik er een op m'n grote teen had, kon ik eindelijk de andere teen ook van een pleister voorzien en was ik weer in balans) vlaktes en bossen met veel (!) kangoeroes, enkele meters van ons verwijderd. Duizendveel watervallen, zwemmen in rivieren...het zware leven van en reiziger.

We eindigden in Yamba, waar ik Shay (Israëliër) van het vorige festival weer ontmoette en reisde 2 dagen met hem verder. Ik begon meer en meer in te zien dat het hebben van een auto toch wel een must is, zeker als je de mooie ongerepte en afgelegen plekken wilt ontdekken. Dus ik ging op jacht!

Daar vond ik, per toeval passerend langs een tuin, mijn nieuwe oude Mitsubishi Pajero. De daaropvolgende dag regelde ik het formele werk, en vond ik bij een glaszetter achterin zijn tuin een aantal pallets. Ik vroeg hem of hij ze gebruikte, mocht ze hebben! Dus spendeerde ik de daarop volgende 3 uur voor het zagen en timmeren van een bedframe. Ik mocht alle spullen en al het gereedschap van de glaszetter gebruiken, hij heeft me zelfs een handje geholpen (in zijn eigen werktijd). Ik trakteerde hem op een biertje in Maclaen (Schots dorpje). Net toen ik wilde bedenken wat ik zou gaan doen en waar ik heen wilde rijden om te slapen, belde Greg uit Mullumbimby (uit vorige verslag). Hij was in Lismore, waar hij studeert. Dus reed ik in mijn eigen huis op wielen naar Lismore, beleefde een open Mic night op de universiteit en richtte de volgende dag mijn bakkie in. Blij als een kind!

Liefs voor nu, en tot schnell! X

P.s.: wie komt me als eerste opzoeken? Plek voor 1 people in mijn karretje :)