Bewijs het.

Spiritualiteit en wetenschap hebben altijd een grote kloof gekend. Toch merk ik dat steeds meer en meer wetenschappers 'uit de kast komen,' noem ik het maar even. Dat wil zeggen dat ze een brug kunnen bouwen om die kloof te dichten, dat er meer inzichten komen met de wereld die momenteel steeds bewuster in het leven gaat staan en ziet dat alles aan elkaar verbonden is. Zo ook spiritualiteit en wetenschap. Het is altijd al verbonden geweest. WIJ zijn het die de kloof hebben gecreëerd. De individualisering, de angst vanuit de maatschappij, de algemene aannames waar we naar zijn gaan leven en waardoor wij ons vermogen om zelf te creëren, bewust te zijn en te zien zijn vergeten. Doordat we geleefd worden, in plaats van door zelf te leven.

Het lastige is dat de geprogrammeerde mens, de conventionele mens, de nog niet bewuste mens, de slapende mens, en daar onder valt ook de reguliere wetenschap, altijd behoefte (nood) heeft aan bewijs. Logisch, want er wordt beredeneerd vanuit het 'verstand,' het denken, ratio.

Op de vraag of ik in God geloof zei ik vroeger altijd steevast 'nee,' los van het feit dat God nog verschillende definities heeft, of in elk geval dat het een brede interpretatie-mogelijkheid heeft. Toch had ik wel altijd het idee dat er 'iets' zou moeten zijn. Een kracht of energie die groter is dan wij. Maar dat gevoel was te vaag, niet te omschrijven en daarbij keek ik dan naar boven.
Inmiddels geloof ik wel degelijk in God, alleen zou ik het anders noemen. Ik zou het ook niet 'geloven in' noemen, want het is iets waar wij uit bestaan, waar onze kern uit bestaat en waardoor wij onlosmakelijk aan elkaar (en aan alles om ons heen) verbonden zijn, gezien alles 'bewustzijn' heeft en dit is precies wat deze kern is: puur bewustzijn. Overigens is dit zelfs inmiddels wetenschappelijk aangetoond, door middel van kwantumwetenschap. En wat er nu volgt spreekt 'het wetenschappelijk aantonen' weer helemaal tegen, maar er zijn nou eenmaal paradoxen in het universum, tegenpolen en onverklaarbare dingen. Maakt dat het leven niet juist interessant? Volgens mij gaat het ook eigenlijk vooral om vragen stellen, niet om de antwoorden. Mysteries maken het leven zo prachtig. Maargoed, ik dwaal af.

Op veel concrete 'jamaar-waar-is-dan-het-bewijs' vragen heb ik zelf geen antwoord. Wel is er de wens dat ik iedereen een soortgelijke bijzondere ervaring of inzicht gun, die onbeschrijfelijk mooi, ongekend, ontroerend, alles verbindend, diep diep geworteld en spiritueel zijn. En spiritueel is alles behalve vaag, wanneer je weet wat het inhoudt. Tot die tijd, tot je je verdiept in jezelf (dat is alles wat het eigenlijk essentieel is, jezelf existentiële vragen stellen) blijft het een vaag begrip, omdat dit een aanname is geworden in de loop van de geschiedenis. Het is onbekend terrein, en dus eng en vaag en bovendien kent het geen bewijzen, dus is het bullshit. Toch? Ja, tot je zelf beleeft, tot je zelf ervaringen opdoet in het leven is in wezen al het andere 'beweerde' bullshit. Voor jou.  
Door meer en meer met bewustzijn bezig te zijn komen deze (spirituele) belevingen vanzelf. Dan worden deze ervaringen een 'dieper weten,' van de 'deep I' zoals Eckart Tolle het zo mooi beschrijft. En bewijs is iets dat je dan uiteindelijk ook steeds minder nodig hebt, totdat de hele behoefte verdwijnt. 
Want net zoals je 'weet' wat je hebt meegemaakt aan ervaringen gedurende je leven, die je nu als verhalen met anderen deelt, of het nou mooie herinneringen zijn of traumatische ervaringen; JIJ weet dat het waar is, want jij hebt het beleefd. Los van of een ander het gelooft of niet, dat maakt niet uit. Jij hebt het beleefd, dus het is (voor jou) waar. Voor een ander hoeft dat niet waar te zijn, want het is al een vervorming: een beleving van een ander, vertaald in een verhaal. Een ander heeft weer andere waarheden en ga zo maar door. 
Zo heeft ieder een eigen belevingswereld, een eigen universum waarin hij de dingen totaal anders beleeft dan een ander, hoe dichtbij die ander ook lijkt te staan in je leven. En dat maakt het vaak zo 'gevaarlijk'. De mensen die je het beste denkt te kennen, daar vul je al allerlei dingen voor in: gedragspatronen, verwachtingen, wat die gene belangrijk vindt of niet...Maar hoe iemand over komt, is jouw interpretatie en dus invulling van 'het karakter' van deze persoon, terwijl de hele belevingswereld van deze persoon er (waarschijnlijk) totaal anders uitziet. Hoe meer je voor iemand invult hoe die IS, hoe minder kans je jezelf geeft om de ander echt te ZIEN voor wie hij is. Onbevooroordeeld.
Het is belangrijk je er van bewust te zijn dat dit allemaal je eigen interpretaties blijven. Hoe JIJ denkt over die persoon en hoe JIJ die persoon beleeft. Dat is JOUW waarheid. Er is niet zoiets als 'de waarheid,' juist omdat iedereen alles anders beleeft. Zelfs iets wat wij een feit noemen, iets dat zo 'is,' dat zijn die dingen die wetenschappelijk aangetoond zijn. Maar pas op met wat je aanneemt als feit. 
Iets is pas een feit als JIJ het beleefd hebt. JOUW feit. Een aanname is misschien een feit van een ander, of een 'afspraak' die globaal is aangenomen als waarheid. Het enige feit waarvan ik denk dat het voor iedereen geldt is dat alles continu in beweging is, en dus verandert. En dit 'feit,' (pas op, pas als je dit erkent als iets dat je beleeft, dan is het voor jou ook een feit, een waarheid) geeft aan dat alle andere 'feiten' altijd in beweging zijn, en continu veranderen. Ook iets dat in de wetenschap is aangetoond als feit, of het nu een maand, een jaar of een eeuw geleden is, ligt in het verleden en is daarmee in 'feite' al niet meer relevant. Ah, daar is de paradox.
Daarom is alleen jouw wereld, jouw universum en alles wat jij zelf beleeft als waarheid betrouwbaar en 'echt.'

De film 'contact' uit 1996 (Jody Foster) geeft dit hele fenomeen zo prachtig weer, dit is naar mijn beleving een prachtige spiegel van waar de mensheid nu naartoe gaat. De globale bewustzijns-schift. 
Hoe ik dit kan aantonen? Ik weet het, uit ervaring. Uit prachtige onverklaarbare en bijzondere belevingen. Belevingen die ik jullie allemaal met heel mijn hart gun. Zodat je ook kunt zeggen: dit is de waarheid, zonder het te kunnen aantonen met bewijs.
Gedachten zitten die belevingen alleen maar in de weg. Het onderscheid maken tussen je denken en het bewustzijn is waar het allemaal begint.

A: 'Do you believe in God.' 
B:'No, there is no proof, if God exists i need proof, proof that he exists.'
A:'Do you love your dad?' 
B:'Yes ofcourse i do!' 
A:'Prove it'
B: ...

Dit als prachtig voorbeeld uit de film Contact.

Blijf voor jezelf denken, beleven. Stap uit het gevormde, en creëer zelf. Want God? Dat ben je zelf.